ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ: Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ

ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ: Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ

ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ: Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ, ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΕ

Κατά τη γνώμη μου και όχι μόνο, ο Δημόκριτος ήταν ο μεγαλύτερος φιλόσοφος της αρχαιότητας (και μπορεί να συγκριθεί, νομίζω μάλλον άδικα, μόνο με τον Πυθαγόρα και τον Πλάτωνα ή τον Αριστοτέλη).
Ο Δημόκριτος (460-350 π.Χ.) γεννήθηκε στα Άβδηρα της Θράκης και από πολύ νεαρή ηλικία αφοσιώθηκε τελείως στη φιλοσοφία, παραμελώντας κάθε άλλη υπόθεση της πεζής και μετρίας καθημερινής πραγματικότητας. Ο πατέρας του Δημόκριτου ήταν μεγαλέμπορος, και, όταν πέθανε, άφησε στον Δημόκριτο μια περιουσία εκατό ταλάντων, ποσό, τεράστιο για την εποχή.

ΤΟ ΡΑΓΙΣΜΕΝΟ ΔΟΧΕΙΟ

Η Ψυχολογία του Οχλου κι ο ρόλος των Δημαγωγών

Ο ρόλος του λαού στάθηκε ο ίδιος σ” όλες τις επαναστάσεις. Δεν είναι ποτέ ο λαός εκείνος, που συλλαμβάνει την ιδέα των επαναστάσεων, ούτε εκείνος που τις καθοδηγεί. Η δράση του κατευθύνεται από τους δημαγωγούς. Μόνον όταν τα άμεσα συμφέροντά του βλάπτονται, βλέπει κανείς, τμήματα του λαού να επαναστατούν αυθόρμητα. Ένα κίνημα επίσης εντοπισμένο αποτελεί μια απλή στάση.

Η επανάσταση είναι εύκολη, όταν οι δημαγωγοί εξασκούν μεγάλη επιρροή στον λαό. Οι νέες όμως ιδέες διεισδύουν στις λαϊκές μάζες με μια εξαιρετική βραδύτητα. Ο λαός αποδέχεται γενικά μια επανάσταση χωρίς να γνωρίζει το γιατί, και όταν τυχαία φθάσει στο σημείο να το αντιληφθεί, η επανάσταση έχει πια τελειώσει από πολύ καιρό.

Η λατρεία της κοινής γνώμης

Ένα εξαιρετικά ωραίο άρθρο από τον Λόγιο Ερμή .

Γράφει ο Αναστάσιος Γιαννάς

Μόλις κάποιος τολμήσει να πει ότι στις σύγχρονες δημοκρατίες, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ελευθερία, αμέσως, σε συγχορδία, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και πανεπιστημιακοί θα του αντιτάξουν, ότι ζει μέσα σε ελεύθερες κοινωνίες, στις οποίες οι πληροφορίες και οι ειδήσεις κυκλοφορούν ανεμπόδιστα, εφημερίδες και βιβλία όλων των απόψεων πωλούνται ελεύθερα· και το πιο σημαντικό ισχυρίζονται αυτοί, ότι ο ίδιος μπορεί να εκφράσει χωρίς κανένα περιορισμό την γνώμη του και να αναπτύξει την άποψή του για κάθε κοινωνικό, πολιτικό ή θρησκευτικό θέμα. Είναι πράγματι έτσι; Το κείμενο που ακολουθεί μας αποκαλύπτει ποιο είναι το τέχνασμα που κρύβεται πίσω από αυτή την φαινομενική ελευθερία.

Ο Νίτσε για τους Ελληνες…

Κανείς δεν μπόρεσε να βρει το δηλητήριο που θα τους καταστρέψει έγραφε το 1872 ο γερμανός φιλόσοφος

Πιο επίκαιρος από ποτέ ο Φρειδερίκος Νίτσε. Στο πρώτο του βιβλίο, με τίτλο «Η Γέννηση της Τραγωδίας» (1872) και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο 15,ο Νίτσε κάνει μία ιδιαίτερα μνεία στο ελληνικό έθνος αποδεικνύοντας ότι ο Νίτσε είναι πολύ μπροστά από την εποχή του.

Διαβάστε το χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο:

«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.

Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.

Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.

Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».

Γ.Σουρή 1886. Ουδέν σχόλιον

Αναφέρεται στον αποκλεισμό της Ελλάδα από τους Γερμανούς το 1886

Απόστασε το χέρι μου από το να μουντζώνω
και σάλιο δεν μου έμεινε από το φτύσε φτύσε,
αλλ’ έως τώρα τίποτε μ’ αυτά δεν κατορθώνω,
και σύ, Ευρώπη, μας γελάς και πάντα ίδια είσαι.
Και απορώ, μα το σταυρό, πώς ως αυτή την ώρα
και άλλα δεν μας έστειλες εδώ Θωρακοφόρα.

Η πανούκλα και ο γιατρός.

Η πανούκλα και ο γιατρός. Ένα άρθρο για τον φόβο…

Ο φόβος είναι το πιο αποτελεσματικό
εργαλείο πολιτικής χειραγώγησης..

Ήταν κάποτε ένας γιατρός. Μια μέρα φεύγοντας από την πόλη που έμενε για να πάει σε μια άλλη γειτονική όπου είχε δουλειά, συνάντησε την πανούκλα που έμπαινε.

Έτσι γεννιέσαι Έλληνας

Μου πήρες την ελπίδα, σε ευχαριστώ, γιατί ταυτόχρονα μού πήρες και τον φόβο.

Καταπάτησες τα όρια της προσωπικής μου πατρίδας, σε ευχαριστώ, γιατί ταυτόχρονα έσπασες τις αλυσίδες που κρατούσαν στο μπουντρούμι της Κοινωνικής Ηθικής την Ελευθερία μου, ανόητε Κρατούντα. Ήρθε η ώρα να σε ευχαριστήσω που μου τα στέρησες όλα και κατανόησα μετά από πολλά χρόνια τα λόγια του Έλληνα Καζαντζάκη.

«Γιατί μισούν τους Έλληνες»

«Γιατί μισούν τους Έλληνες»

Ο Νίτσε εξηγεί τον ευρωπαϊκό ανθελληνισμό

Πιο επίκαιρος από ποτέ είναι ο Φρειδερίκος Νίτσε, αναμφισβήτητα ένας από τους σημαντικότερους Γερμανούς φιλοσόφους και συγκεκριμένα ένας από τους πρώτους «υπαρξιστές» φιλοσόφους. Στο πρώτο του βιβλίο, με τίτλο «Η Γέννηση της Τραγωδίας» (1872) και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο 15, ο Νίτσε κάνει μία ιδιαίτερα μνεία στο ελληνικό έθνος αποδεικνύοντας ότι ο Νίτσε είναι πολύ μπροστά από την εποχή του.

Δημήτρης Λιαντίνης – Liantinis.ORG

Ο Δημήτρης Λιαντίνης (23 Ιουλίου 1942 – 1998) ήταν Έλληνας πανεπιστημιακός, φιλόσοφος και συγγραφέας. Στο ευρύ κοινό έγινε γνωστός το 1998, οπότε και η υπόθεση της εξαφάνισής του απασχόλησε την κοινή γνώμη. Τελικά η σορός του βρέθηκε το 2005 σε μία σπηλιά κοντά στην κορυφή του Ταϋγέτου.

ΤΟ SITE ΤΟΥ Δημήτρη Λιαντίνη

wikipedia